Page 36 - BORSAAKTUEL_60k

34
34 T

REKLAM BÜTÇESİNİN AZI ÇOĞU OLMAZ

İSMAİL ŞEN

1980’lerin sonlarında doğup büyüdüğüm kasaba ti- da üretiliyordu.
pik bir Batı Anadolu kentiydi. Ekonominin lokomo- Bu nedenle gıda dışında fabrikasyon üretim kimse-
tifi tarımdı. İş insanı dendiğinde aklımıza iki grup nin aklına gelmiyordu. Birkaç başarısız girişim ise
geliyordu. İlki tarımsal üretimi değerlendirenler; insanları yatırımdan uzak tutuyordu. İş insanlarının
yani köylünün ürettiği sütü işleyen mandıracılar, ta-
hıl ticareti yapan zahireciler ve değirmenciler, ikincisi bile “Azıcık aşım, ağrısız başım” anlayışıyla, mevcut
kent merkezinde köylülere yönelik ürün satan mağa- durumlarını korumak dışında bir hedefleri yoktu.
za sahibi tüccarlar… ***

Mandıralar, ürettikleri peyniri genellikle İstanbul’a İşte tam bu yıllarda farklı bir işletme faaliyete başla-
yolluyor, zahire tüccarları da bölgede üretilen zahi- dı. Birkaç kardeş mobilya ticareti yapmaya başladı.
reyi ya İstanbul’a gönderiyor ya da bölgenin un fab- Önceleri İnegöl ve Ankara’dan aldıkları mobilyaları
rikalarına veriyordu. Kasaba merkezinde fabrika yok- satıyorlardı. Sonra küçük bir atölyede, o zamanlar
tu. Komşu kasabadaki fabrika ve maden ocaklarında çok popüler olan çekyat üretmeye başladılar.
iş bulabilenler kalıyor, diğerleri “Kocaköy” dedikleri
İstanbul’a göç ediyordu. Emekli veya risk almak iste- Çekyat üreten birçok marangoz veya döşemeci vardı.
meyenler için mağazalarda tezgâhtar olmak bir seçe- Ancak bu gençler diğerlerinden farklıydı. Sipariş üze-
nekti ama geliri çok azdı. rine üretmiyorlar, ürettiklerini satmaya çalışıyorlardı.
Sipariş edilmemiş ürünü satmaya çalıştıkları için kısa
1970’li yıllar ve öncesinde kasaba dışından gelen
ürünler de çok azdı. Hem lojistik maliyeti, hem de sürede reklamın önemini kavradılar ve küçük bütçe-
yaygın dağıtım ve bayilik ağı olmadığı için, Anado- lerle reklam yapmaya başladılar.
lu’nun birçok yerinde olduğu gibi gazoz bile kasaba- Kasabanın gazetesine reklam verdiler…